Ondanks de continue verbeteringen in zenuwregeneratie, zijn de huidige generatie zenuwgeleiders niet in staat om zenuwonderbrekingen met een kritische onderbrekingslengte te herstellen. Het merendeel van het huidige onderzoek spitst zich toe op het design van de zenuwgeleiders, waarbij de invloed van oppervlaktechemie vaak over het hoofd gezien wordt, terwijl dit een vitale parameter is die de neuro-regeneratieve capaciteit aanstuurt. Mede door de minuscule dimensies van de zenuwgeleiders is het uitdagend om de chemie van de binnenzijde te modificeren zonder de delicate 3D structuur af te breken. De vooropgestelde doelstelling van deze thesis was daarom het ontwikkelen van een elektrogesponnen zenuwgeleider die, naast de optimale topografie, ook de juiste plasma-geïnduceerde oppervlakchemie bezit. Om dit te bewerkstelligen werd er een plan opgesteld aan de hand van goed gedefinieerde milestones: 1) Identificatie van een sterilisatiemethode die de nanovezelstructuur en plasma-geïnduceerde oppervlakchemie bewaarde; 2) Optimalisatie van het elektrospinnen om zo een brede selectie van hoogkwalitatieve willekeurige en gealigneerde nanovezels te bekomen; 3) Het ontrafelen van de synergetische effecten die vezelgrootte, oriëntatie en oppervlakchemie hebben op celgedrag. Dit alles resulteerde in zenuwgeleiders met een dubbelgelaagde vezelstructuur, gecombineerd met een plasma-geïnduceerde gradiënt langsheen de binnenwand. In-vitro celanalyses bewezen het potentieel van de verkregen zenuwgeleiders om tot een compleet functioneel herstel te komen van zenuwonderbrekingen van kritische lengte, wat deze discipline een stap dichter brengt bij de hoognodige klinische implementatie