De evaluatie van componenten uit gelast staal is vaak gebaseerd op de metingen van fabricagefouten, integriteit van de verbinding, mechanische eigenschappen en microstructuren. Sommige factoren, zoals de maximale sterkte en vervorming, kunnen direct via experimenten worden gemeten. Andere factoren daarentegen zijn moeilijker te detecteren, zoals het volledige beeld van restspanningen en fasevolumegehaltes. Daarom, door het vermogen om wel alle aspecten tijdens het lassen vast te leggen, komt de berekeningsmethode voor processimulatie naar voren als een aanvullende procedure voor de evaluatie van de gelaste verbinding. De huidige studie richt zich op het opzetten van een algemeen en flexibel metallo-thermo-mechanisch, eindig elementenmodel voor het fusielasproces. De flexibiliteit komt tot uiting in de implementatie van een op thermodynamica gebaseerd metallurgisch algoritme dat is samengevoegd uit een reeks kinetische vergelijkingen. Ondertussen worden de constitutieve vergelijkingen van transformatieplasticiteit uitgebreid voor de meerfase-transformatie. Het voorgestelde model wordt toegepast op zowel enkele als meerlagenlasprocessen met verschillende materialen en verbindingsgeometrieën om de algemeenheid te demonstreren. Verschillende gevallen van toepassing en validatie hebben bewezen dat dit model een veelzijdig hulpmiddel blijkt te zijn. Vanwege zijn algemeenheid kan het model ook worden toegepast op andere industriële processen, zoals additieve vervaardiging en het gietproces.