Constructies zoals festivaltenten en daken van sportstadia zijn vaak opgebouwd uit gespannen textiel. Deze lichtgewichtconstructies noemen we membraanconstructies. Ook zij moeten berekend zijn om wind- en sneeuwbelasting te kunnen opvangen. In tegenstelling tot conventionele constructies bevatten de normen geen winddrukverdelingen voor membraanstructuren en beschouwen het aero-elastische gedrag niet. Daarnaast worden windtunnel- en CFD-studies zelden uitgevoerd door de moeilijkheid om accurate windtunnelmodellen van membraanstructuren te maken en door de nood voor experimentele validatie van CFD-simulaties. Tot slot wordt het aero-elastische gedrag zelden beschouwd door de hoge complexiteit van deze gespecialiseerde studies. Bijgevolg wordt de windanalyse vaak gebaseerd op benaderingen wat kan leiden tot het falen van deze structuren. Er is dus nood aan nauwkeurigere bepalingen van de windbelasting en verbeterde analysemethoden. Dit doctoraatsproefschrift richt zich op membraanconstructies met een hyperbolische paraboloïde vorm. De aerodynamica wordt in kaart gebracht, gemiddelde winddrukverdelingen opgesteld en het bijhorende aero-elastische gedrag geëvalueerd. Hierbij is een nieuwe productiemethode voor zeer dunne schaalvormige windtunnelmodellen ontwikkeld die accuratere drukmetingen toelaat in windtunneltesten, worden gevalideerde CFD-simulaties gebruikt om de invloed van verschillende krommingen, oriëntaties en stromingen te bestuderen en wordt een wind-structuur-interactie rekentechniek geïntroduceerd die toelaat om de aero-elasticiteit mee te nemen in de windanalyse.