Voor bruggen met een grote overspanning is het orthotrope stalen dek (OSD) een veelgebruikt type brugdek. Een typische OSD bestaat uit meerdere componenten, zoals de stalen dekplaat, de langsribben en de horizontale dwarsbalken. Deze worden door talrijke lassen met elkaar gecombineerd. De lassen vertegenwoordigen geometrische discontinuïteiten die belangrijke spanningsconcentraties veroorzaken, die vaak leiden tot vermoeiingsschade bij cyclische belasting. De meerderheid van het eerder gerapporteerd onderzoek naar OSD's richt zich op de langsverstijver-dekplaat, hoewel vervoeiingsscheurtjes bij de langsverstijver -verbinding vaker worden opgemerkt. Dit geeft aan dat er niet voldoende aandacht is besteed aan de rib-tot-dwarsbalk. Op dit moment is het vaakst voorkomende ontwerp voor de verbinding tussen de ribben en dwarsbalk een doorlopende rib met een trapeziumvormige dwarsdoorsnede die door de dwarsbalk gaat met de hulp van een uitsnijding. Er is ontdekt dat vermoeiingsscheuren mogelijk ontstaan op verschillende locaties, zoals de vrije rand van de uitsnijdingen de las die de rib en de dwarsbalk verbindt. Helaas werd de vermoeiingsscheur die begint vanaf het onderste lasuiteinde op de ribwand, veroorzaakt door ribvervorming, voorheen min of meer genegeerd. Hoewel de vermoeiingsscheur door de ribvervorming de vermoeiingsweerstand van deze verbinding bepaalt, ontbreekt het corresponderende vermoeiingsdetail nog steeds in de huidige Eurocode. Daarom tracht dit doctoraat onderzoek een beter begrip te krijgen van het vervormingsgedrag van de ribben en als dusdanig het vermoeiingsgedrag van de rib-dwarsbalkverbinding te verbeteren