Voorliggend speelt in op de behoefte voor een meer gediversifieerde portfolio van modellen voor Elastohydrodynamisch (EHL) gesmeerde contacten met verschillende niveaus van betrouwbaarheid en complexiteit voor toepassing in de diverse CAE-tools die gebruikt worden gedurende het ontwerpproces. Verschillende modelleringsstrategieën worden voorgesteld en geëvalueerd, gaande van computationeel efficiënte analytische contactmodellen tot accurate Reynolds-gebaseerde benaderingen. Beoordeling van de analytische modellering t.o.v. de Reynolds-gebaseerde benadering, toont aan dat deze eerste een aanvaardbare nauwkeurigheid behalen voor gebruik in verkennende CAE-tools in de eerste stadia van het ontwerp. Vervolgens werd het standaard Reynolds—Boussinesq model voor EHL geëvalueerd t.o.v. een nauwkeuriger geachte CFD model, door middel van commerciële CFD-software. De evaluatie werd uitgevoerd voor een groot aantal smeringscondities, verspreid over alle sub-regimes in EHL. De nauwkeurigheid van de Reynolds-Boussinesq benadering t.o.v. Navier-Stokes werd kwantitatief in kaart gebracht. Hoewel de Reynolds-benadering duidelijk zeer nauwkeurig voor harde-EHL condities, is de klassieke implementatie ervan veel té rekenintensief voor gebruik in simulaties op systeemniveau, waar meerdere contacten meerdere malen per tijdstap geëvalueerd moeten worden. In dit werk werd een nieuw gereduceerde-orde model ontwikkeld voor Reynolds-Boussinesq die de rekenkost drastisch verlaagt en multibody simulaties op systeemniveau mogelijk maakt, zonder verlies van nauwkeurigheid.