Het onderzoek beschreven in deze dissertatie probeert te achterhalen hoe foerageer gedrag en de configuratie van landschappen elkaar beinvloeden. Dit wordt gedaan door computationele modellen te creeeren voor zowel individuele forageerders, als wel gehele populaties. Voor individuele foerageerders wordt onderzocht hoe geheugen hen zou kunnen helpen bij optimaal foerageergedrag. Er wordt aangetoond dat geheugen niet per se voordelig is, maar dat de voordelen sterk afhangen van waar de foerageerder exact naar op zoek is. Verder wordt er onderzocht naar hoe interacties tussen verschillende foerageerders het zoekgedrag van individuen kunnen beinvloeden. In een competitief systeem is gebleken dat aggregeren alleen nuttig is als bronnen sterk geclusterd zijn en competitie tussen soortgenoten niet te hoog is. In een collectief systeem daarentegen, wordt aangetoond dat altruistisch gedrag ook alleen ten goede komt aan het collectief als soortgenoten makkelijk gevonden kunnen worden. Ten laatste wordt onderzocht hoe foerageergedrag de configuratie van landschappen kan veranderen als deze gefragmenteerd zijn. De resultaten gepresenteerd in deze dissertatie toont aan dat foerageergedrag en fragmentatie beiden de stabiliteit van ecosystemen beinvloeden.