Dit werk kadert in de vermindering van de CO2 impact van de betonsector, door middel van onderzoek naar het gebruik van ijzerrijke slakken uit de non-ferro industrie als partiƫle cementvervanger. Hierbij werd de reactiviteit van deze slakken in zulke systemen onderzocht en een reactiviteitsgraad van 30 % werd aangetoond, wat gelijkaardig is aan commercieel reeds gebruikte vliegassen. Verder werd een ijzerrijke fase gevormd die normaal niet aanwezig is in typische cementsystemen als gevolg van het reducerend karakter van de slak. De weerstand van beton met deze slakken met betrekking tot carbonatatie en chloride indringing was bevredigend voor een gelimiteerde vervanging (30 gew.%), maar de weerstand tegen vorst-dooi was dit echter niet. De combinatie van slak en kalksteen in het cement zorgde voor een meer efficiƫnt gebruik van de gereageerde slak met betrekking tot het binden van water maar de reactiegraad van de slak of de cement veranderde niet significant. Een verhoging van de reactiegraad van de slak was echter wel mogelijk door middel van het gebruik van een hogere fijnheid (specifieke oppervlakte) van de slak en door het toevoegen van alkanolamines. Die laatsten zorgden ook voor een verhoging van de maalefficientie van de slak indien ze gebruikt werden als maalhulp. | |