Constructieve veiligheid wordt onder andere verzekerd door constructies zodanig te ontwerpen dat ze voldoende robuust zijn om het risico op voortschrijdende of disproportionele instorting ten gevolge van plaatselijke structurele schade te beperken. In dit doctoraatsonderzoek wordt de invloed van dynamische effecten op de resterende draagkracht van constructies bij kolomverwijderingen bestudeerd. Ten eerste wordt onderzocht in welke mate een benaderende methode gebaseerd op behoud van energie (de EBM methode) een voldoende nauwkeurige voorspelling van de dynamische effecten toelaat. Wanneer vergeleken met rekenintensieve dynamische analyses, blijkt deze methode met het oog op robuustheidsanalyses een voldoende nauwkeurige voorspelling van de maximale dynamische respons te maken. Verder wordt de geschiktheid van rekentechnisch efficiëntere benaderingsmethoden onderzocht waarbij in eerste instantie de EBM wordt toegepast op een vezel-gebaseerd balkmodel en vervolgens deze werkwijze gecombineerd wordt met een meerlaags hybride berekeningsschema dat het constructieve systeem opdeelt in een nauwkeurig berekende direct beïnvloede zone en een vereenvoudigd berekende indirect beïnvloede zone. Beide benaderingen blijken doeltreffend te zijn en een significant rekentechnisch voordeel op te leveren. Tenslotte wordt ook het (dynamisch) voortschrijdend instortingsgedrag van bestaande gewapende betonconstructies onderzocht wanneer deze onderhevig zijn aan wapeningscorrosie.