De behandeling van luchtverontreiniging door het hybride system 'Niet-Thermische Plasma (NTP) en heterogene katalyse' vereist de ontwikkeling van nauwkeurige experimentele condities en nieuwe katalytische systemen die steeds efficiënter zijn om de energiekost te reduceren. In het kader van de reductie van trichloorethyleen (TCE), een vluchtig gechloreerde organische verbinding, door Post-Plasma Katalyse (PPC, katalysatorreactor stroomafwaarts van de plasmareactor) werden tijdens dit thesiswerk verschillende parameters onderzocht om het PPC-proces te optimaliseren. Één van de belangrijkste punten is om gebruik te maken van de door de NTP uitgestoten ozon als een potentiële bron van actieve zuurstof voor de verdere oxidatie bij zeer lage temperatuur (100°C) van onbehandeld trichloorethyleen en van potentiële gasvormige gevaarlijke bijproducten van de NTP. Aldus werd de molaire verhouding [O3] / [TCE]0 aangepast tot 4. Bij de keuze van de katalysator dient men echter rekening te houden met enkele basiseisen zoals ozonafbraakcapaciteit, zuurstofmobiliteit, en hoge CO2-selectiviteit gekoppeld aan chloor- en watertolerantie. De katalysatoren met het hoogste aantal zuurstofleegplaatsen in combinatie met een hoog aantal zure sites zijn het meest performant in termen van TCE-reductie