Een van de grootste uitdagingen van extrusie gebaseerde additive manufacturing (EAM) is het verkrijgen van 3D-geprinte onderdelen met finale eigenschappen die vergelijkbaar zijn met deze van conventionele verwerkingstechnieken zoals spuitgieten. Dit komt door de aard van het EAM-proces, dat afhankelijk is van een goede inter- en intralaagadhesie van gedeponeerde filamenten en van een aangepaste bouwstrategie om onderdelen met goede eigenschappen te maken. Anisotrope eigenschappen en de aanwezigheid van holten in 3D-geprinte onderdelen komen echter vaak voor. Om het potentieel van EAM volledig te benutten moet onderzoek worden gedaan naar materiaaldegradatie tijdens het printen en naar materiaalontwerpstrategieën voor EAM-toepassingen. In deze doctoraatsthesis worden het reologisch gedrag van polymeer in de smeltfase, printparameters, verwerkingstechnieken, polymeerdegradatie tijdens printen en materiaalformuleringen onderzocht met het oog op extrusiegebaseerde additieve productie (EAM) van styreengebaseerde materialen. De belangrijkste inzichten betreffen het visco-elastisch gedrag van polystyreen in de smeltfase die degradatie ondergaan, degradatieprocessen tijdens EAM en het ontwerp van nieuwe mono- en hybride (nano)composieten voor EAM-toepassingen. Dit werd gedaan met ondersteuning van verschillende karakteriseringstechnieken om structuur-proces-eigenschappen relaties vast te stellen.