Ultrahogeprestatiebeton ondergaat een sterke autogene krimp en vertoont hierdoor een risico op scheurvorming op jonge leeftijd. Deze scheuren kunnen vermeden worden door toevoeging van superabsorberende polymeren (SAPs) die op het juiste moment water vrijgeven en zo de opbouw van capillaire spanningen vermijden. In dit doctoraat werd de chemische krimp van verschillende types cementpasta met minerale toevoegsels onderzocht om de juiste dosering van SAPs te bepalen. Er werd een numeriek model ontwikkeld om de hydratatie en microstructuurontwikkeling van ternaire pasta's met SAPs te simuleren. Dit model werd onderbouwd met metingen van autogene krimp en interne relatieve vochtigheid. Vervolgens werden 2 wanden met en zonder SAPs gebouwd om de krimpbeperkende effecten op structurele schaal te onderzoeken. Tenslotte werden gescheurde betonmonsters onderworpen aan verschillende helingsregimes om het zelfhelende effect van SAPs in ultrahogeprestatiebeton aan te tonen. De herwinning van de mechanische eigenschappen werd gekwantificeerd en de geprecipiteerde fasen werden geanalyseerd. Op basis hiervan worden conclusies geformuleerd en aanbevelingen om de krimpvervormingen en scheurvorming in deze innovatieve betonsoorten te beheersen.