Digital Volume Correlation (DVC) is van toenemend belang bij het analyseren van materiaalvervorming door driedimensionale vervormingen te schatten op basis van CT- of MRI-beeldvolumes. Deze scriptie adresseert onopgeloste uitdagingen, met name de balans tussen ruis en de resolutie van een vervormingsveld. Vaak wordt ruisonderdrukking toegepast als nabewerking, maar dit gaat vaak ten koste van de ruimtelijke resolutie, vooral bij abrupte veranderingen zoals breuken. De scriptie introduceert een nieuwe regularisatietechniek voor DVC, gebaseerd op het minimaliseren van de totale variatie van het vervormingsveld, wat resulteert in hogere signaal-ruisverhoudingen bij stuksgewijze constante vervormingen. Een andere beperking van bestaande DVC-methoden is de beperking tot twee afbeeldingen waarbij een enkele referentieafbeelding wordt vergeleken met een enkele afbeelding na vervorming. Dit is suboptimaal wanneer meer dan twee afbeeldingen beschikbaar zijn. De scriptie stelt een DVC-methode voor die meerdere afbeeldingen gebruikt en temporele regularisatie introduceert. Deze methode kan dynamische veranderingen in materiaalgedrag volgen en is waardevol bij het omgaan met bewegingsartefacten in tomografische reconstructie. De scriptie draagt bij aan DVC met innovatieve regularisatietechnieken voor het schatten van vervormingsvelden, gericht op het verbeteren van de analyse van materiaalvervormingen met µ-CT, gevalideerd in verschillende toepassingen.