Als milieuvriendelijk bindmiddel worden alkali-geactiveerde slakken (AAS) beschouwd als een veelbelovend alternatief voor Portlandcement (PC) in sommige specifieke toepassingen. Er bestaat echter een risico van scheurvorming door hoge krimp. Om dit nieuwe bindmiddel veilig en efficiënt te gebruiken, moeten de overmatige krimp en de gevaren van scheurvorming worden beperkt. Voor interne nabehandeling worden in PC-systemen superabsorberende polymeren (SAP's) gebruikt. SAP's zijn zeer gevoelig voor de in vloeibare fase aanwezige ionen, en het type en de concentratie van ionen beïnvloeden in hoge mate het absorptie- en afgiftegedrag van SAP's. AAS en PC zijn verschillende bindmiddelsystemen, en de eigenschappen van hun vloeibare fasen zijn zeer verschillend. Het gedrag van SAP's in AAS-systemen verschilt van dat in PC-systemen, en er is nog geen systematisch onderzoek verricht naar de wijze waarop SAP's de vochtmigratie en de eigenschappen van AAS-systemen beïnvloeden. Het kan misleidend zijn om zonder validatie op AAS-systemen toe te passen wat voor SAP's in PC-systemen geldt, gezien de grote verschillen tussen deze bindmiddelsystemen. Dit werk is gewijd aan het onderzoeken van het gedrag van SAP's in AAS-systemen, en hoe SAP's de krimp, scheurvorming en zelfhelende eigenschappen van AAS-systemen beïnvloeden. | |