Moleculaire modeleringstechnieken zijn zeer handig bij het ontrafelen van reactiemechanismen en het verwerven van een grondig inzicht in chemische reactiviteit. Hiervoor werden energieprofielen geconstrueerd voor de verschillende mogelijke reactiepaden van chemische reacties, welke niet verklaard konden worden aan de hand van experimenten. Bovendien werden complementaire technieken, zoals de pakking van moleculen, reactiviteitsindices en het berekenen van NMR (nucleaire magnetische resonantie) chemische verschuivingen, gebruikt om diepere inzichten in de chemische reactiviteit te verkrijgen. Aangezien de meeste chemische reacties doorgaan in een solvent, is het correct in rekening brengen van de moleculaire omgeving van cruciaal belang om realistische voorspellingen te bekomen van de chemische reactiviteit. Verschillende solventmodellen kunnen aangewend worden in combinatie met statische DFT (density functionl theory) modelleringstechnieken: een continuum model of impliciet solventmodel, waarbij het reactieve species in een stabilizerend reactiemedium geplaatst wordt, een expliciet solventmodel of discreet solventmodel, waarbij een aantal solventmoleculen wordt toegevoegd aan het moleculair model (supermolecule), en een gemengd impliciet/expliciet solventmodel. Bij elke chemische reactie werd een gemotiveerde keuze gemaakt voor het al dan niet in rekening brengen van het solvent en voor het specifiek model. Er kan besloten worden dat het onderzoeken van chemische reacties aan de hand van geavanceerde computationele technieken, en in nauwe samenwerking met experimentele partners, heeft geleid tot nuttige inzichten in de reactiemechanismen. Door het bestuderen van energieprofielen, reactiviteitsindices en complementaire technieken werden diepgaande inzichten verworven in de chemische reactiviteit, welke kunnen helpen bij een onderbouwde keuze van toekomstige experimenten.