In verschillende chirurgische disciplines is er een duidelijke trend naar het gebruik van driedimensionale beelden van de anatomie. Zo kunnen virtuele modellen van de botten aangewend worden voor een computergesteunde driedimensionale planning en simulatie van orthognatische chirurgie en totale knieprotheses. Tijdens orthognatische chirurgie worden één of beide kaaksbeenderen geherpositioneerd, waarbij de vereiste bewegingen onder meer worden gepland aan de hand van referentiepunten op de botten, de tanden en het aangezicht. Bij het plaatsen van een totale knieprothese wordt onder meer gebruik gemaakt van referentieassen in de knie om de positie van de protheseonderdelen te plannen. Het manueel aanduiden van de referentiepunten en -assen op de modellen leidt echter tot variaties in de metingen en is bovendien tijdrovend. Daarom werden tijdens het doctoraatsonderzoek automatische methodes geïmplementeerd om de virtuele botmodellen te analyseren, zoals het bepalen van extreme punten in bepaalde richtingen, het lokaliseren van punten met extreme kromming en het benaderen van anatomische structuren met geometrische objecten. Er werd een nieuwe semi-automatische procedure ontwikkeld voor de schedel, waarbij werd aangetoond dat de punten met grotere precisie kunnen bepaald worden dan via manuele analyse. Vervolgens werd een volledig automatische procedure geïmplementeerd om op snelle wijze de referentieassen van het dijbeen te bepalen.