Het gebruik van adaptieve antenneroosters vormt een belangrijk element in de zoektocht naar manieren om de capaciteit en prestaties in draadloze communicatiesystemen te vergroten. Via het simultaan aansturen van de individuele antenne-elementen met goed gekozen excitaties kan het stralingspatroon van het antennerooster aangepast worden aan de dynamisch veranderende locaties van de gewenste en interfererende gebruikers. Op deze manier kan de zender het uitgestraald vermogen naar de ontvanger toe richten, zonder te interfereren met andere mobiele gebruikers. In het eerste deel van de doctoraatsverhandeling wordt er uitgebreid aandacht besteed aan het opstellen van een optimaal bundelsturingsalgoritme. De taak van dit algoritme is het vinden van de optimale antenne aansturingen die een gevraagd stralingspatroon synthetiseren. Dit vormt een complex probleem waarvoor geen directe, analytische oplossing bestaat, zeker indien ook de beperkingen van het beschouwde antennerooster in rekening worden gebracht. Daarom werd er gekozen voor een stochastische optimalisatietechniek gebaseerd op het gedrag van vogelzwermen. Aangezien het bundelsturingsalgoritme steunt op accurate kennis van de elektromagnetische eigenschappen van elk antenne-element in het antennerooster, concentreert deel twee zich op efficiënte numerieke technieken die deze eigenschappen nauwkeurig berekenen, en in het bijzonder op de hybride eindige elementen-randintegraalvergelijkingsmethode. De nadruk ligt daarbij op de snelheid en accuraatheid van deze techniek.