In West-Europa gaan jaarlijks ongeveer één miljoen gezonde levensjaren verloren door blootstelling aan wegverkeerslawaai. Sinds 2002 verplicht de EU de deelstaten daarom strategische geluidskaarten te maken en actieplannen op te stellen om deze schadelijke gevolgen te reduceren. Aangezien het verwijderen van de stoorbron zelf vaak niet mogelijk is, is het gebruik van een geluidsbarrière nog steeds een populaire geluidsoverdrachtsmaatregel. Het effect van een dergelijke maatregel wordt traditioneel enkel uitgedrukt door middel van zijn geluidsniveaureductie, zonder rekening te houden met de perceptie van de luisteraar, wat vaak resulteert in foutieve verwachtingen. Het doel van dit onderzoek is om een meer uitgebreide set van ondersteunende methodieken te ontwikkelen voor de beoordeling van het stedelijke geluidsklimaat, wat finaal tot een subtieler ontwerp moet leiden. Zo worden er in dit werk twee verschillende technieken voor de auralizatie van geluidsreducerende maatregelen voorgesteld die toelaten om het effect van toekomstige maatregelen hoorbaar te maken op basis van a priori opnames van de geluidsomgeving. Verder wordt het gebruik van zaalakoestische parameters voor de karakterisering van de geluidsomgeving in stedelijk gebied geïntroduceerd en werd een empirisch model opgesteld om de relatieve energie aanwezig in het reverberante geluidsveld te voorspellen.