We merken dat de huidige maatschappij steeds meer vereist van de telecommunicatiesector. Waar draadloze communicatie vroeger vooral uit spraakberichten bestond, verzendt men nu videobeelden en livestreams. Dit kan enkel gerealiseerd worden door ook het datadebiet te verhogen. Tegelijk zal de consument niet aanvaarden dat hierdoor de levensduur van zijn batterij verkort. Bovendien moeten draadloze toestellen zich ook houden aan strikte regels wat betreft het uitgestraalde vermogen. Aangezien draadloze netwerken steeds meer aan belang winnen, is het duidelijk dat de telecommunicatie naar een nieuwe vorm moet evolueren. Een recent ontwikkelde techniek die aan al deze eisen voldoet is cooperatieve communicatie. In tegenstelling tot conventionele communicatie tussen een zender en een ontvanger, zullen in cooperatieve communicatie meerdere gebruikers samenwerken om de informatieoverdracht te verzorgen. Helaas is er steeds een kloof tussen een theoretisch concept en de praktische implementatie. In de meeste werken over cooperatieve systemen wordt er steeds verondersteld dat de kanalen tussen de verschillende gebruikers gekend zijn. Dit is in de praktijk natuurlijk niet het geval. In het doctoraatsproefschrift werden daarom efficiente algorithmes ontwikkeld om de ongekende kanaalparameters te schatten. Hierbij is steeds getracht om de rekencomplexiteit laag te houden, zodat de ontworpen algoritmes ook voor eenvoudige toestellen kunnen worden gebruikt.