Nanoporeuze materialen bestaan uit een regelmatig opgebouwd netwerk vol poriën, met poriegroottes van typisch een tiende van een nanometer. Ze hebben belangrijke toepassingen zowel in huishoudens (ionenwisselaar in waterverzachters en waspoeders) als in de chemische industrie. Industrieel worden ze als katalysator toegepast om reacties van componenten sneller te laten doorgaan. Daarnaast worden ze ook ingezet om componenten efficiënter te scheiden. Binnen deze klasse van materialen bevinden zich onder andere de zeolieten en de metaal-organische roosters (MOFs). Zeolieten zijn typisch opgebouwd uit tetrahedrale anorganische bouwblokken, terwijl bij MOFs, de anorganische bouwblokken andere vormen hebben en deze verbonden zijn met organische bouwblokken. Deze thesis onderzoekt de katalytische toepassingen van nanoporeuze materialen; respectievelijk Brønsted zure reacties binnen zeolieten en Lewis zure en epoxidatiereacties op MOFs. De zoektocht naar de aard van actieve sites binnen die kristallijne nanoporeuze materialen vormde de basis van het onderzoek. Daarbij wordt een theoretisch katalysatormodel eerst vooropgesteld en daarna getest voor een welbepaalde reactie. Een vergelijking met experimentele gegevens diende het theoretisch model vervolgens te valideren. Afhankelijk van de experimentele data kan dan een kwalitatieve of kwantitatieve overeenkomst worden gevonden met de theorie. Zo volgde inzicht in zowel de topologie van de actieve site als de hierop plaatsgrijpende reactiemechanismes.