Het is algemeen gekend dat aanzienlijke hoeveelheden CO2 worden uitgestoten tijdens het klinkerproces bij de productie van portlandcement. Gezien het veelvuldig gebruik van cement en beton in de bouwsector tracht men daarom een deel van het cement in beton te vervangen. In hoog-volume vliegasbeton (HVFA-beton) wordt niet minder dan 50% van het cement vervangen door puzzolaan vliegas, een bijproduct van kolengestookte elektriciteitscentrales. Op die manier wordt het materiaal als bij definitie voor ‘groen’ aanzien. Tot op heden werd HVFA-beton vooral aangewend in weinig agressieve omgevingen. Dit onderzoek had tot doel na te gaan of HVFA-beton ook zonder problemen kan worden toegepast in omgevingen waarin carbonatatie- en chloride-geïnduceerde corrosie van het wapeningsstaal kan optreden en in omgevingen onderhevig aan vorst/dooi in combinatie met dooizouten. Dit werd ook onderzocht voor beton waarin 50% van het cement vervangen werd door een combinatie van vliegas en silica fume. Op basis van de experimentele karakterisatie van het duurzaamheidsgedrag werd voor deze alternatieve en de meer traditionele betonsamenstellingen een (semi)-probabilistische levensduurvoorspelling verricht. De geschatte levensduur werd gebruikt als input voor levenscyclusanalyse ter bepaling van het effectief haalbare milieuvoordeel. Er werden verschillende functionele eenheden voor analyse en diverse allocatieprincipes voor de bijproducten vliegas en silica fume gehanteerd.