Een techniek die meer en meer wordt aangewend voor de bouw van tunnels, bestaat erin om gebruik te maken van een op maat gemaakte tunnelboormachine. In dat geval bestaat de eigenlijke tunnelstructuur uit individuele betonsegmenten die worden samengebouwd tot opeenvolgende tunnelringen. Het ontwerp van een dergelijke gesegmenteerde tunnelbekleding is vrij ingewikkeld, vanwege de complexe interactie tussen alle componenten. Om meer inzicht te vergaren, werd tijdens de constructie van de Diabolo tunnel onder de luchthaven van Zaventem en de Liefkenshoek spoortunnel in de haven van Antwerpen een experimenteel programma opgezet. Daarbij werden zowel de spanningen als de vervormingen van de tunnelbekleding opgemeten. In dit proefschrift worden de voornaamste resultaten besproken. Zo blijkt onder andere dat de bouwfase een dominante rol kan spelen in de ontwikkeling van de krachten in de structuur. Hierbij kan een belangrijk aandeel worden toegeschreven aan geometrische imperfecties tijdens de installatie van de segmenten. Eindige elementen berekeningen geven een indicatie van hun negatief effect op de duurzaamheid. Voorts wordt de waargenomen oscillerende beweging van de Liefkenshoek tunnel onder de getijdewerking van de Schelde bestudeerd. De oorzaak is te vinden in de aanwezigheid van een dikke laag Boomse klei in de ondergrond.