Door de natuurlijke brosheid van glas zijn glazen ruiten een kwetsbaar onderdeel van gebouwen en voertuigen, en rondvliegende glassplinters zijn de grootste oorzaak voor verwondingen bij een crash of explosie. Glas lamineren met een transparante, polymeer tussenlaag kan de veiligheid verzekeren door de scherven bij elkaar te houden na breuk. Na de breuk vangt het laminaat de energie van de impact of schok op door verder te vervormen, tot de tussenlaag uiteindelijk scheurt en het paneel faalt. Het meest gebruikelijke materiaal voor de tussenlaag is polyvinyl-butyral (PVB), dat in staat is sterk te vervormen vooraleer te scheuren. Dit onderzoek beoogt de numerieke simulatiemethoden ter voorspelling van de veilige respons van gelamineerd glas onder impact of schokbelasting te beoordelen en te verbeteren. Voor de simulatie van glasbreuk werd het 'crack delay'-schademodel ontwikkeld. De PVB-tussenlaag is gekarakteriseerd met een niet-lineair viscoelastisch materiaalmodel en de adhesieve eigenschappen tussen glas en PVB zijn geïdentificeerd m.b.v. gedetailleerde simulatie van delaminatietesten. De vergelijking van simulaties met experimenten voor impact en schokbelasting op gelamineerd glas toont aan dat het breukpatroon en het globale post-breukgedrag realistisch gemodelleerd kunnen worden.