Een complex netwerk van bloedvaten verzorgt de distributie van het bloed naar het ganse lichaam en terug naar het hart. Vloeistof- en structuurmechanica spelen een belangrijke rol in dit transportfenomeen en lenen zich tot computer simulaties die een bijdrage kunnen leveren tot een beter inzicht in de mechanismen die aanleiding geven tot cardiovasculaire aandoeningen. Wanneer deze computermodellen gebaseerd zijn op patiënt-specifieke geometrieën en/of de interactie tussen de bloedstroming en de vaatwand in rekening brengen, verhoogt zowel de ontwikkelingstijd als de rekentijd. In het bijzonder is dit het geval wanneer een vasculaire pathologie zoals een lokale vernauwing (stenose) of dilatatie (aneurysma) aanwezig is. Dit proefschrift focust zich aldus op de ontwikkeling van computationele stragieën die het genereren van efficiënte, beeld gebaseerde fluïdum-structuurinteractie (FSI) modellen vereenvoudigt. Hiertoe werd enerzijds een robuuste methode op punt gesteld voor het genereren van hexaëder rekenroosters, waarbij lokale verfijning en automatisatie tot de mogelijkheden behoort. Anderzijds werd een eenvoudig algoritme ontwikkeld om de voorspanning te achterhalen die impliciet aanwezig is in de - door de bloeddruk - belastte geometrie op het moment van medische beeldvorming. Beide technieken werden gevalideerd en uitgewerkt op enkele voorbeelden alvorens samen toe te passen op een FSI-model van een abdominale muizenaorta.