De neuronen in onze hersenen communiceren met elkaar door het uitzenden van pulsen. Het onderwerp van mijn doctoraatsthesis is de implementatie in een optische chip van een bepaald type van artificiële neuronen die eveneens via pulsen communiceren. Die optische chip wordt gemaakt op basis van silicium. Het voordeel van silicium is dat dergelijke chips goedkoop in grote oplages geproduceerd kunnen worden. De elektronische chips die de rekeneenheden vormen in onze huidige computers bestaan om diezelfde reden eveneens uit silicium. Netwerken op basis van optische neuronen zouden de hoge snelheid van fotonica (fotonica is een variant van elektronica, waarbij lichtdeeltjes in plaats van elektronen de informatie dragen) combineren met de energie-efficiëntie van onze hersenen. Onze hersenen zijn namelijk in staat om grote hoeveelheden puls-gecodeerde informatie gelijktijdig te verwerken en verbruiken daarbij verbazingwekkend weinig energie (niet meer dan een gloeilamp). In mijn doctoraat stel ik twee optische componenten voor die de juiste functionaliteit bezitten om als 'puls-communicerend' neuron gebruikt te worden. De resultaten van dit onderzoek zijn cruciaal om in de nabije toekomst grootschalige optische neurale netwerken te kunnen verwezenlijken.