Windenergie is een van de meest veelbelovende bronnen van hernieuwbare energie voor de toekomst. Alhoewel de technologie van windturbines meer volwassen is dan die van, bijvoorbeeld, golf- en getijdenenergie, is er nog steeds ruimte voor verbetering. Kleine en middelgrote windturbines in het bijzonder hebben vaak een tegenvallende energieopbrengst. Het onderzoek voorgesteld in dit doctoraat heeft als doel deze energieopbrengst te verhogen. Enerzijds wordt het rendement van de generator en convertor gezamenlijk verhoogd door het gebruik van een niet-conventionele geoptimaliseerde stroomvorm. Door deze golfvorm beter af te stemmen op de niet-sinusoidale spanningsgolfvorm van de generator, kunnen de verliezen gereduceerd worden. Anderzijds wordt de energieopbrengst ook verhoogd door rekening te houden met de verliezen in het maximale vermogensregeling. Klassieke vermogensregeling maximaliseert het vermogen van de turbinerotor. De hier voorgestelde regeling houdt rekening met een mogelijke verschuiving door verliezen in het systeem. Het doctoraat geeft bovendien ook advies aan de windturbine-industrie om enkele veelgemaakt fouten bij het ontwerp te vermijden.